θες δε θεσ το βαζεις κατω καποια στιγμη ετσι οπως τα χουν κανει..δραμα ,κ δν φτενε τα βισματα φιλαρακι μ γιατι αμα ειχες βιζμα θα το βαζες ,μη λεμε ο,τι θελουμε. η κατασταση ομως ειναι για μεγαλη τρελα και εγω τα ιδια τραβηξα

οχι φιλε μου δεν εχω βιζμα και δεν το βαζω
εγω για ενα γαμημενο κουτελο ζω σε αυτην την κοινωνια...
ετσι με μεγαλωσαν οι δικοι μου και ετσι θα συνεχισω

Ο ΑΡΘΟΓΡΑΦΟΣ !

..Προς το παρων η στειρα αρνηση των εφοπλιστων να προσλαμβανουν δοκιμους για το επιδοτουμενο Α'εκπαιδευτικο ταξιδι Μας παραπεμπει σε τελειως διαφορετικους συνειρμους αφου και σε αυτον τον τομεα το μονο που επιζητα το εφοπλιστικο κεφαλαιο στον βωμο του κερδους ειναι οι προσληψεις ουκρανων,ινδων,φιλλιπινεζων αξιωματικων ΕΝ Ετσι αποτομα θα προσγειωθει και το αισιοδοξο αυτο μηνυμα της φιλοτιμης προσπαθειας του ΙΟΒΕ που πιστευει σε 300000 θεσεις εργασιας στην ναυτιλια στο μελλον

εγω ειμαι περασει και το 4 ετος και χροσταω υπηρεσια 2.5 μηνες για να παρω πτυχιο η πρωτη μου εταιρια κανουν τα κουνελια. χρησιμοποιω εδω και 6 μηνες οτι γνωστο μπορω. το θεμα ειναι οτι ολοι εχουν γνωστους δεν φανταζεστε ποσο δυσκολο ειναι.. και γα τ για να βγαλω το πτυχιο μου.. εγω δν εφταιγα ποτε στο θεμα υπηρεσιας παντα καθυστερουσαν κι εφευγα μετα απο 2 μηνες οαν εγω ημουν ετοιμος..τωρα ειναι επισης δυσκολη περιοδος. υπομονη σε ολους ..

Ήμουν δόκιμος πλοίαρχος το 1995 στο πρώτο ταξίδι και 1996-1997 στο δεύτερο ταξίδι. Ήμουν από τους πρώτους που έκανα μαθήματα στα νέο κτήριο της σχολής πλοιάρχων Ασπροπύργου το 1994. Μέχρι τότε υπήρχε σχετική έλλειψη σε δόκιμους πλοιάρχους. Αυτό ενοχλούσε τους εφοπλιστές γιατί ήταν αναγκασμένοι να προσλαμβάνουν αξιωματικούς με απαιτήσεις.
Έτσι αποφάσισαν το 1992 επί Νέας Δημοκρατίας να κτίσουν με εντελώς δικά τους χρήματα ένα νέο μεγάλο κτίριο στην σχολή πλοιάρχων του Ασπροπύργου. Έτσι διπλασίασαν σχεδόν την προσφορά δόκιμων πλοιάρχων και μετέπειτα πλοιάρχων. Με αυτών το τρόπο μπορούσαν να βάζουν στο περιθώριο όποιον δόκιμο πλοίαρχο ή μετέπειτα ανθυποπλοίαρχο είχε συνδικαλιστικές ευαισθησίες ή γενικότερα απαιτήσεις χωρίς να έχουν συνέπειες στην άμεση στελέχωση των πλοίων τους.
Γενικά οι εφοπλιστές θέλουν από την μία έλληνα πλοιάρχο (και όχι από τριτοκοσμικές χώρες) και από την άλλη μία σημαντική ανεργία στο τομέα τους ώστε να αντικαθιστούν αμέσως όποιον θέλουν. Για να έχουν πάντα έλληνα πλοίαρχο πρέπει να φροντίζουν να έχουν Έλληνες δόκιμους πλοιάρχους.
Φυσικά δεν θα γράψω ονόματα. Αυτή η μεθόδευση είναι πολύ πιο έντονη στα επιβατικά πλοία που έχουν και μεγαλήτερη ζήτηση από τους ναυτικούς για ευνόητους λόγους.
Η αλήθεια είναι πως τα χρήματα για τους ναυτικούς σε ποντοπόρα πλοιά είναι πολύ καλά και πολύ περισσότερο τώρα με την κρίση. Στα επιβατικά είναι πολύ πολύ λιγότερα. Από την άλλη ο ναυτικός στα ποντοπόρα πλοία είναι φυλακισμένος. Με τις τεχνολογικές βελτιώσεις στην φορτοεκφόρτωση ελάχιστες ώρες μένουν για κάποια βόλτα στα ξένα λιμάνια και όχι πάντα. Οι εταιρείες έχουν συνήθως την απαίτηση οι αξιωματικοί να μένουν στα ποντοπόρα πλοία τουλάχιστον έξι έως οκτώ μήνες για λόγους προσαρμογής με το πλοίο και απόσβεσης των αεροπορικών εισητηριών για την μεταφορά του ναυτικού. Στους νέους αξιωματικούς πολλές φορές προτείνεται και ένας χρόνος στο πλοίο.
Είναι κοινό μυστικό πως αυτός ο απομόνωμένος τρόπος εργασίας επηρεάζει την σεξουαλικότητα του εργαζόμενου και πολλοί Έλληνες ναυτικοί έχουν αλλάξει τον σεξουαλικό προσανατολιμό τους.
Ευτυχώς φρόντισα να βάλω κάποια χρήμα στην άκρη και να φύγω από το επάγγελμα πριν αρχίσω να βλέπω διαφορετικά τους Φιλιππινέζους ναύτες και να τους καλώ στην καμπίνα μου.