Καταρχήν συγχαρητήρια στον Πρωθυπουργό για την συμφωνία που “απεδέχθη” στη συνάντηση τών 27 ηγετών της ΕΕ για την επαναδιαπραγμάτευση της συνθήκης της Λισσαβώνας. Προσπαθεί στο λίγο χρόνο που του απομένει να επιλύσει με πάσης φύσης “μνημόνια” όλες τις βασικές εκκρεμότητες που απομένουν. Στη συνέχεια, θα σας αναφέρω μερικές αποσπασματικές απόψεις μου πρίν φτάσω....

σε κάποια συμπεράσματα.

Χωρίς Ερευνα και Ανάπτυξη
Οι περισσότερες ντόπιες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα δεν έχουν αναπτύξει ούτε ενδιαφέρθηκαν ποτέ να κάνουν έρευνα και ανάπτυξη (Research and Development, γνωστή και ως R&D). Η λέξη “έρευνα” εδώ, έχει τη γενική έννοια και δεν αφορά μόνο τη τεχνολογία, την οποία τα Ελληνικά ΑΕΙ και Ερευνητικά κέντρα περιόρισαν στη βασική έρευνα, που δεν ενισχύει στο ποσό που της αναλογεί την ντόπια βιοτεχνία και βιομηχανία.
Μια χώρα χωρίς αντίληψη και εφαρμογή μοντέλων R&D είναι αδύνατον να γίνει ανταγωνιστική ότι και να κάνει. Για το λόγο αυτό, αλλά και με την αδικαιολόγητη πολιτική που ακολουθήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν πολλές βιομηχανίες εκλεισαν, στερώντας πολλές θέσεις εργασίας και ένα καλύτερο περιβάλλον για μάς και τα παιδιά μας.
Χωρίς παιδεία, δικαιοσύνη, ισονομία και ισοπολιτεία
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η κακή παιδεία, τα ανοργάνωτα ΑΕΙ, η παλαίωση προβλημάτων πάσης φύσης, η ελλειψη αξιοκρατίας, η κακή λειτουργία της δικαιοσύνης, οι κακές συγκοινωνίες, η θρησκοληψία, η μιζέρια και οι κακές συνήθειες δεν δημιούργησαν και δέν δημιουργούν υγιές περιβάλλον ανάπτυξης αυτού που οι Ευρωπαίοι λένε “ανταγωνιστικότητα” αντί του σωστού όρου που είναι “R&D”, για το οποίο μίλησα.

Χωρίς σοβαρά ΜΜΕ. Ανισομερής κατανομή ειδικοτήτων και επαγγελμάτων.
Οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι έπαιξαν και παίζουν ένα επικίνδυνο παιγνίδι συναλλαγής με την πολιτεία. Κάτι που διαπιστώθηκε στην πορεία εξέλιξης τών πραγμάτων. Μια χώρα με τόσο λίγο πληθυσμό δεν δικαιολογείται να έχει ένα στόλο από ΜΜΕ και μια στρατιά από δημοσιογράφους, πολλοί εκ των οποίων παραμένουν απαίδευτοι.
Η γενικότερη ανισομερής κατανομή τών ειδικοτήτων στην Ελλάδα δείχνει την άναρχη δόμηση της Ελληνικής κοινωνίας, που δεν έχει πλέον μηχανισμούς αυτοδιόρθωσης τών προβλημάτων και επιμήκυνσης της βιωσιμότητάς της.
Διεθνοποίηση αλλά όχι δέσμευση για επανεπένδυση στην Ελλάδα
Πολλές Ελληνικές βιομηχανίες διεθνοποιήθηκαν αποδίδοντας μέρος της αγοράς τους με σκοπό να αποκτήσουν το R&D από την πίσω πόρτα και να αντιμετωπίσουν τον διεθνή ανταγωνισμό. Είναι μια λύση στο βαθμό – και να το σημειώσετε αυτό – που τα κέρδη τών εταιρειών αυτών επανεπενδύονται στην Ελλάδα. Ασφαλιστική δεικλίδα σε αυτό το σημαντικότατο καταλύτη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας τών επιχειρήσεων και του ΑΕΠ δεν υπάρχει. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Η επανεπένδυση δεν στοχοποιείται στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργεί παράγοντα διαφυγής κερδών και κλείσιμο επιχειρήσεων μετά από ένα κερδοφόρο κύκλο εργασιών.

Το πρόβλημα τών δημοσίων υπαλλήλων
Οι πολιτικοί που πέρασαν αλλά ακόμη και τώρα επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη. Με δάνεια, χωρίς στόχο, χωρίς οργάνωνση, με δυσκαμψία εισάγουν στο δημόσιο ψηφοφόρους μηδενίζοντας τη λογική της ισορροπίας σε όλα τα μεγέθη της οικονομίας και επιβαρύνοντας το ΑΕΠ. Δεν θα ήταν όμως σωστό να κατηγορήσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους για αυτό που έχει γίνει. Οι πολιτικοί που είχαν το πανω χέρι δεν δημιούργησαν δικλείδες διαφυγής απο την κόλαση, που έχτισαν με το πέρασμα του χρόνου.


Βιομηχανίες έμειναν ελάχιστες και η σταθερότητα του δημόσιου τομέα παραμένει ένας σημαντικός τρόπος επιβίωσης μαζί με τον τουρισμό και πρόσφατα την εκμετάλλεση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Το πρότυπο του Ελληνα που οικονομάει και κάθεται επεκτείνεται και σε άλλες δραστηριότητες. Πρέπει όλοι να καταλάβετε ότι η τακτική αυτή μεταθέτει το πρόβλημα για αργότερα.
Τελικά τι χρειάζεται η Ελλάδα και γιατί δεν το βρίσκει
Πεποίθησή μου είναι ότι η ΕΕ αν θέλει να επιβιώσει θέλει κοινή οικονομική πολιτική, κοινό R&D, οργανωμένη ισοκατανομή υποχρεώσεων και απολαβών για όλα τα κράτη και τους πολίτες της. Για να γίνει αυτό χρειάζεται spread του R&D και ελεγχόμενη και οργανωμένη δημιουργία υποδομών. Από ότι φαίνεται οι Βόρειες επί το πλείστον χώρες δεν διατίθενται να μοιράσουν τον πλούτο που απέκτησαν τα χρόνια που πέρασαν, χτίζοντας το R&D τών εταιρειών τους, βελτιώνοντας νοοτροπίες και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις. Κανένας δεν μοιράζει δωρεάν στον καιρό μας τεχνολογία.

Πολλοί Ελληνες του εξωτερικού αλλά και ξένοι που ξέρουν τι είναι R&D είναι δεσμευμένοι από συμβόλαια και αδυνατούν να μεταφέρουν τεχνολογία στην Ελλάδα. Αλλά και ο σχεδιασμός νέων προιόντων να ήταν εφικτός με τι υποδομές, εμπειρία, νοοτροπία και τεχνολογική υποστήριξη θα γινόταν κάτι. Οι πολιτικοί άφησαν τη χώρα τεχνολογικά περισσότερο απο μισό αιώνα πίσω. Κράτησαν τη χώρα στο μεσαίωνα γιατι στο σκοτάδι ο ισχυρός επιβάλλεται καλύτερα.
Αν ο κεντρικός πυρήνας της ΕΕ κρατήσει τη νοοτροπία που έχει και επιμείνει σε νέες ανούσιες συνθήκες με στόχο την τιμωρία χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα (όπως η Ελλάδα) στην πραγματικότητα θα τις κάνει φτωχότερες και θα τις εξαναγκάσει σε βάθος χρόνου να βγούν απο τη ζώνη του Ευρώ. Αυτό για την Ελλάδα θα ήταν φοβερά καταστροφικό.
Η Ελλάδα λοιπόν χρειάζεται επειγόντως R&D. Πως να γίνει αυτό όμως, όταν η τεχνολογία δεν δίνεται δωρεάν και μεταφορά τεχνολογίας ισοδυναμεί με μεταφορά πλούτου και εισαγωγή κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού; Αύξηση τών επιχειρήσεων προσφοράς υπηρεσιών; Ti νόημα έχει όταν η χώρα θα συνεχίσει να καταναλώνει περισσότερα απο αυτά που παράγει;

Η R&D ή φτώχεια, έξοδος απο την ΕΕ και διάλυση της χώρας
Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης εστιάζονται στην αποπληρωμή τών δανείων αποκλειστικά απο το το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, κάτι που διασφαλίστηκε μέσα απο την υπογραφή ενός άκυρου μνημονίου που εφαρμόζεται παράνομα. Οι προθέσεις της – δέν θα δημιουργούσαν υποψίες διαπλοκής - αν μέσα στο μνημόνιο συμπεριλαμβανόταν αναπτυξιακό κομμάτι. Λέγοντας “αναπτυξιακό κομμάτι” δεν αναφέρομαι στο γνωστό παιγνίδι της ενίσχυσης και τών δανείων προβληματικών επιχειρήσεων αλλά σε άλλα πακέτα ουσιαστικών μέτρων, που δυστυχώς δεν μπορώ να αναπτύξω εδώ και τα οποία δεν γίνονται.
Δεν πιστεύω να περιμένετε ανάπτυξη με τα γνωστά τρία projects, τον τουρισμό, την αιολική και την ηλιακή ενέργεια. Αν σοβαρευτείτε εσείς οι ίδιοι τότε και οι άλλοι θα σοβαρευτούν. Πρεπει να πληροσοφρείστε, να ψάχνετε και να ενημερώνεστε σφαιρικά για το τι υπάρχει. Πρέπει να μάθετε να συζητάτε χωρίς φωνές, να ζητάτε και να επιμένετε στο δίκαιό σας και το θεμιτό σας κέρδος. Ο ρόλος τών ΜΜΕ στην Ελλάδα δυστυχώς είναι άλλης φιλοσοφίας απο εκείνη που χρειάζεται στον αιώνα που ζούμε. Λόγω της πνευματικής πενίας που υπάρχει η κριτική πάντα αφορά προσωπικά θέματα επωνύμων, το αστυνομικό δελτίο και όχι αναλύσεις και σοβαρή δημοσιογραφική έρευνα με διαγράμματα, multimedia κλπ. Ειναι θλιβερό να παρακολουθείς Ελληνικό ΜΜΕ. Οπως σας είπα, στο σκοτάδι ο ισχυρός επιβάλλεται γρηγορότερα.

Ας επανέλθω…Τελικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στρατηγική θα είναι η αύξηση της ανεργίας, η φτώχεια και η πολιτική στάθεια. Αν προστεθεί σε αυτό η μη φύλαξη τών συνόρων και η είσοδος χιλιάδων μεταναστών το αποτέλεσμα θα φέρει τη χώρα γρηγορότερα στην αναδιάρθρωση χρέους και σε ένα δεύτερο μνημόνιο. Αν όμως όλα αυτά σε βάθος χρόνου ενσιχύσουν επιπλέον την ανυπαρξία κοινωνικής συνοχής αυτό θα επιφέρει τη διάλυση της χώρας. Φαντάζομαι όσα λέω θα εξελιχτούν μέσα στην επόμενη εξαετία.
Εδώ οι σεισμοί προβλέπονται…